Jeśli funkcja kwadratowa ƒ przyjmuje tę samą wartość dla dwóch różnych argumentów, to są one na osi Ox symetryczne względem osi symetrii wykresu; osią symetrii funkcji ƒ jest zatem prosta x = 1,5.

Argumenty –2 i 5 są na osi Ox także symetryczne względem prostej x = 1,5, zatem ƒ(–2) = ƒ(5) i jest to wartość największa w przedziale ⟨–2, 5⟩, gdyż z faktu, że ƒ(0) = ƒ(3) > ƒ(1,5) wynika, iż ramiona wykresu funkcji ƒ są skierowane w górę.