Korzyści:

– oszczędność paliw kopalnych wskutek dywersyfikacji źródeł energii,

– oszczędność kapitału, gdyż biopaliwa są stosunkowo łatwe w pozyskiwaniu, a tereny służące do uprawy roślin przeznaczanych do produkcji biopaliw nie wymagają rekultywacji,

– uprawa roślin do produkcji biopaliw może sprzyjać rozwojowi terenów wiejskich, np. wzrostowi zatrudnienia (wzbogaceniu się ludności terenów wiejskich, zagospodarowaniu ugorów),

– może zmniejszyć się stopień zależności energetycznej od krajów będących dostawcami surowców konwencjonalnych, takich jak ropa naftowa.

Zagrożenia:

– wzrasta zużycie nawozów sztucznych intensyfikujących uprawy przeznaczane na biopaliwa, wskutek czego rośnie chemizacja rolnictwa,

– monokultura upraw do produkcji biopaliw może prowadzić do wyjałowienia gleby,

– możliwy jest wzrost cen żywności produkowanej z surowców wykorzystywanych do produkcji biopaliw, np. rzepaku, trzciny cukrowej, kukurydzy,

– wzrost produkcji biopaliw może prowadzić do wycinania lasów, zwłaszcza w regionach słabiej rozwiniętych, wskutek pozyskiwania nowych terenów pod uprawę, i przyczyniać się do zwiększenia efektu cieplarnianego.