Wykorzystamy wzór podany we wstępie do zadania, opisujący rozpad promieniotwórczy, zastosowany do masy izotopu:
Zgodnie z definicją funkcji wykładniczej, powyższa równość oznacza, że liczba 1⁄2 podniesiona do potęgi t⁄T musi dać w wyniku 1⁄16 . Zatem:
t⁄T = 4
Obliczymy, ile lat liczy sobie znalezisko. Z powyższego równania wynika, że:
𝑡 = 4𝑇 = 4 ⋅ 5700 = 22 800 lat
Sposób 2.
Przyjmijmy, że:
𝑚0 – masa początkowa izotopu węgla 14C
Zgodnie z definicją pojęcia czasu połowicznego rozpadu, po każdym upływie czasu równym czasowi połowicznego rozpadu, masa izotopu promieniotwórczego w próbce zmniejsza się o połowę. Zatem po każdym kolejnym upływie 5700 lat, masa izotopu węgla 14C w próbce/znalezisku będzie się zmniejszała o połowę.
Zatem:
𝑚1 = 1⁄2 ∙ 𝑚0 – masa izotopu węgla 14C w próbce po 5700 latach.
– masa izotopu węgla
14C w próbce po 11400 latach.
– masa izotopu węgla
14C w próbce po 17100 latach.
– masa izotopu węgla
14C w próbce 22800 latach.
Znalezisko archeologiczne ma 22800 lat.