W ciągu pół roku Ziemia przemieszcza się o odległość średnicy swojej orbity wokół Słońca w stosunku do miejsca startowego. Różnica kątowa między obserwowanymi z Ziemi w odstępie pół roku położeniami gwiazdy, o której mowa w treści zadania na tle odległych gwiazd jest więc równa kątowi, pod jakim z danej gwiazdy widać byłoby średnicę orbity ziemskiej. Paralaksa heliocentryczna δ to kąt, pod jakim z danego obiektu widać byłoby promień orbity ziemskiej. Średnica jest 2 razy większa od promienia, więc z tego obiektu średnicę orbity ziemskiej widać byłoby pod kątem 2δ i tyle też wynosi różnica kątowa między obserwowanymi z Ziemi w odstępie pół roku położeniami gwiazdy, o której mowa w treści zadania na tle odległych gwiazd. Pokazano to na uproszczonym rysunku.