Aby poprawnie rozwiązać zadanie, musisz wiedzieć, jak zachowuje się wskaźnik (w tym
przypadku fenoloftaleina) w roztworach o odczynie obojętnym, kwasowym i zasadowym.
Ponadto, aby można było jednoznacznie ustalić zawartość zlewek, musisz wziąć pod uwagę
fakt, że fenoloftaleina jest wskaźnikiem, który w roztworach o odczynie kwasowym lub
bliskim obojętnemu jest bezbarwny, a w roztworach o odczynie zasadowym przyjmuje
zabarwienie malinowe (czerwone). Zmiana barwy odbywa się stopniowo w określonym,
podanym w poleceniu do zadania, zakresie pH: od barwy bladoróżowej do malinowej – wraz
ze wzrostem pH roztworu.
Wynika z tego, że po dodaniu kilku kropli alkoholowego roztworu
fenoloftaleiny do 3 zlewek, których zawartość opisano w informacji wprowadzającej
do zadania, można zaobserwować, że tylko w jednej zlewce wskaźnik przyjął malinowe
zabarwienie. Była to zlewka z wodnym roztworem wodorotlenku sodu. Zawartość
pozostałych dwóch zlewek (z wodą i z kwasem) pozostała bezbarwna. W celu ich odróżnienia
należy zmieszać ich zawartość z roztworem wodorotlenku sodu z fenoloftaleiną. Po dodaniu
malinowego roztworu wodorotlenku sodu do kwasu (VNaOH (aq) = VHCl(aq)) będzie można
zaobserwować całkowite odbarwienie wskaźnika. Zaszła bowiem reakcja chemiczna, którą
ilustruje poniższe równanie:
H+ + OH− → H2O
W drugim przypadku, po dodaniu roztworu wodorotlenku sodu z fenoloftaleiną do wody (VNaOH (aq) = VH2O), nie zaobserwuje się odbarwiania wskaźnika.
Niektóre źródła podają, że w roztworach o odczynie skrajnie kwasowym (pH < 0)
fenoloftaleina barwi się na pomarańczowo, a w roztworach silnie zasadowych (pH > 13) staje
się bezbarwna. Ponieważ jednak stężenia molowe roztworu wodorotlenku sodu i kwasu
solnego użytych w opisanym doświadczeniu były równe 0,01 mol · dm
–3 , oznacza to, że kwas
solny miał pH = 2, a roztwór wodorotlenku miał pH = 12, a więc takie, przy których
zachowanie fenoloftaleiny jest typowe.