Rozwiązanie zadania wymaga przeanalizowania danych i odpowiedzi na pytanie, czy podane substraty zmieszano w ilościach stechiometrycznych. Z równania reakcji wynika, że na 1 mol kwasu solnego przypada 1 mol wodorotlenku sodu. Znając pH roztworu kwasu, należy obliczyć stężenie jonów H⁺ . Stężenie kwasu będzie takie samo, ponieważ kwas solny jest kwasem mocnym (α = 100%) i kwasem jednoprotonowym. Mając stężenie molowe roztworu wodorotlenku sodu i objętość roztworu, należy obliczyć liczbę moli wodorotlenku, np. wykorzystując znajomość wzoru na stężenie molowe. Obliczone liczby moli trzeba porównać i na tej podstawie stwierdzić, czy i jakiego substratu użyto w nadmiarze, a więc których jonów – H⁺ czy OH^– – w końcowym roztworze jest więcej. Na podstawie obliczeń widzimy, że w roztworze tym więcej jest moli kwasu, co prowadzi nas do obliczenia stężenia kwasu w końcowym roztworze. Objętość końcowa roztworu jest sumą objętości roztworów wyjściowych. Stężenie jonów wodorowych w końcowym roztworze jest równe stężeniu pozostałego (nadmiarowego, niewykorzystanego w reakcji zobojętniania) kwasu. Wykorzystując znajomość pojęcia pH i umiejętność odczytania z tablic wartości logarytmów, obliczamy pH końcowego roztworu kwasu.