Rozwiązanie zadania wymaga obliczenia liczby moli wszystkich jonów. Najpierw obliczamy liczbę moli każdej soli – korzystamy ze wzoru na stężenie molowe, mając stężenie molowe każdego roztworu i jego objętość, na przykład liczba moli CaCl₂ w roztworze wynosi

Następnie, uwzględniając dysocjację danego związku, obliczamy liczbę moli poszczególnych jonów. W przypadku CaCl₂ :

n(Cl⁻) = 2 · 0,01 = 0,02 mola

Tak należy postąpić również z roztworem NaCl i AgNO₃ . Ponieważ roztwory te zmieszano, konieczne jest ustalenie, czy jony będą ze sobą reagować, czy powstanie sól nierozpuszczalna w wodzie. W omawianym zadaniu reaguje anion chlorkowy z kationem srebra i powstaje nierozpuszczalny chlorek srebra(I): Ag⁺ + Cl⁻ → AgCl. Mając obliczoną liczbę moli jonów Cl⁻ w poszczególnych roztworach substancji CaCl₂ i NaCl, obliczamy sumaryczną liczbę moli tych jonów.

Z zapisu reakcji wynika, że na 1 mol Ag⁺ przypada 1 mol Cl⁻ . W roztworze znajduje się 0,01 mola Ag⁺ , więc może przereagować również 0,01 mola Cl⁻ . Ponieważ w roztworze znajdowało się 0,03 mola Cl⁻ , oznacza to, że jony Ag⁺ zostały wytrącone w postaci AgCl, w roztworze pozostały jony chlorkowe: 0,03 mola – 0,01 mola = 0,02 mola. W ten sposób dochodzimy do wniosku, że w roztworze końcowym obecne były jony Ca²⁺ , Na⁺ , Cl⁻ i NO₃^– . Objętość roztworu po zmieszaniu była równa sumie objętości roztworów, które zmieszano:

V = 0,1 dm³ + 0,1 dm³ + 0,1 dm³ = 0,3 dm³ .

Mając liczby moli jonów obecnych w roztworze i objętość roztworu, możemy obliczyć ich stężenie, np.:

W identyczny sposób należy postąpić, obliczając stężenia pozostałych jonów.