Aby rozwiązać tę część zadania, trzeba pamiętać, że utleniacz to cząstka chemiczna (atom, cząsteczka, jon), która w czasie reakcji pobiera elektrony, ulegając redukcji i utleniając reduktor. Reduktor to cząstka chemiczna (atom, cząsteczka, jon), która w czasie reakcji oddaje elektrony, ulegając utlenieniu i redukując utleniacz. Przyjmowanie elektronów prowadzi do zmniejszenia stopnia utlenienia, więc stopień utlenienia utleniacza w czasie reakcji maleje, natomiast oddawanie elektronów prowadzi do zwiększenia stopnia utlenienia, zatem stopień utlenienia reduktora w czasie reakcji wzrasta. Widzimy, że w reakcji zilustrowanej schematem I zmianom ulega stopień utlenienia tylko manganu i siarki (wodór przed i po reakcji występuje na I stopniu utlenienia, a tlen na –II stopniu utlenienia): w jonie mangan przyjmuje stopień utlenienia równy VII, a w jonie Mn²⁺ – stopień utlenienia równy II, natomiast siarka przechodzi z –II stopnia utlenienia w jonie S²⁻ na stopień utlenienia równy 0 w siarce elementarnej (S). Wynika z tego, że w opisanej reakcji utleniaczem jest jon , a reduktorem – jon S²⁻.

W reakcji, której schemat oznaczono numerem II, zmianom ulega stopień utlenienia tylko siarki i jodu (wodór przed i po reakcji występuje na I stopniu utlenienia, a tlen na –II stopniu utlenienia): w jonie siarka przyjmuje stopień utlenienia równy VI, a w cząsteczce H₂S – stopień utlenienia równy –II, natomiast jod przechodzi z –I stopnia utlenienia w jonie I − na stopień utlenienia równy 0 w cząsteczce jodu I₂ . Wynika z tego, że w opisanej reakcji utleniaczem jest jon a reduktorem – jon I⁻ .