Reakcja wodnego roztworu soli żelaza(II) z mocną zasadą (wodny roztwór KOH) prowadzi do wytworzenia się osadu trudno rozpuszczalnego wodorotlenku żelaza(II). Reakcja ta przebiega bez zmiany stopnia utlenienia żelaza. Należy zapisać równanie tej reakcji w postaci cząsteczkowej:

FeCl₂ + 2KOH → Fe(OH)₂ + 2KCl,

następnie w postaci jonowej, pamiętając, że osad wodorotlenku żelaza(II) jest trudno rozpuszczalny w wodzie, więc praktycznie nie dysocjuje na jony. Pozostałe związki są dobrze rozpuszczalne i dysocjują całkowicie, zatem zapisujemy je w postaci jonowej:

Fe²⁺ + 2Cl^– + 2K⁺ + 2OH^– → Fe(OH)₂ + 2K⁺ + Cl^–,

i po redukcji wyrazów podobnych występujących po obu stronach równania otrzymujemy zapis:

Fe²⁺ + 2OH^– → Fe(OH)₂.

Możemy też dopisać strzałkę skierowaną w dół przy wzorze wodorotlenku żelaza(II), co oznacza wytrącanie się osadu tego wodorotlenku, ale nie jest to konieczne.