Aby ocenić, który gaz praktycznie nie rozpuści się w wodzie, trzeba pamiętać o tym, że łatwo mieszają się, a więc także rozpuszczają się, ze sobą substancje o podobnej budowie cząsteczek. Woda jest rozpuszczalnikiem polarnym, co oznacza, że jej cząsteczki mają budowę polarną: można w nich wyróżnić bieguny elektryczne. Spośród gazów wprowadzanych do probówek takie właściwości mają też cząsteczki metanalu (wiązanie podwójne między atomem węgla i atomem tlenu jest spolaryzowane, ponieważ tlen ma większą elektroujemność niż węgiel) oraz cząsteczki metyloaminy (występuje w nich silnie elektroujemny atom azotu). Te 2 związki są wobec tego rozpuszczalne w wodzie, a więc gazy wprowadzone do wody częściowo się w niej rozpuszczą. Natomiast cząsteczki metanu są niepolarne, dlatego ich oddziaływanie z cząsteczkami wody jest bardzo słabe, co powoduje, że praktycznie nie rozpuszcza się w tym rozpuszczalniku.