Na początku oblicz (np. z proporcji) liczbę moli wodoru, który wziął udział w reakcji (1,8 mola), wiedząc, że przereagowało 30% początkowej ilości tego substratu. Następnie, pamiętając o stechiometrii reakcji, wyznacz liczbę moli azotu, który wziął udział w reakcji (0,6 mola) i liczbę moli powstałego amoniaku (1,2 mola). Dalej oblicz liczbę moli wodoru (4,2 mola) i azotu (1,4 mola) w stanie równowagi – jako różnicę między początkową liczbą moli substratów a liczbą moli substratów, które wzięły udział w reakcji. Trzeba zauważyć, że liczba moli amoniaku w stanie równowagi jest równa liczbie moli amoniaku, który powstał w wyniku reakcji. Należy przyjąć poprawne zaokrąglenia wyników pośrednich i wyniku końcowego oraz pamiętać o podaniu wyniku z odpowiednią jednostką. Pamiętaj, że wyniki zależą od przyjętych zaokrągleń.