Rozwiązanie tej części zadania wymaga znajomości reguły Hunda, zgodnie z którą pary
elektronów (↑↓) tworzą się dopiero po zapełnieniu wszystkich poziomów orbitalnych danej
podpowłoki przez elektrony niesparowane. Liczba elektronów niesparowanych w danej
podpowłoce powinna być możliwie największa. Schemat klatkowy elektronów walencyjnych
jonu Cu2+ przedstawia zapis:
Z zapisu skróconej konfiguracji elektronowej jonu Cu
2+ wynika, iż elektrony walencyjne
w tym jonie znajdują się na podpoziomie 3
d, a to pozwala stwierdzić, że główna liczba
kwantowa
n elektronu niesparowanego jest równa 3 i – skoro jest to elektron należący
do podpowłoki typu
d – poboczna liczba kwantowa
l wynosi 2.