Rysunek I przedstawia schemat takiego oddziaływania orbitali zhybrydyzowanych atomów
węgla i orbitali 1s atomów wodoru, w którego wyniku powstają wiązania chemiczne
w cząsteczce o strukturze trygonalnej (hybrydyzacja sp2), a rysunek II – w cząsteczce
o strukturze tetraedrycznej (hybrydyzacja sp3). Węglowodorem I jest więc związek, w którego
cząsteczkach atom węgla wykorzystuje 3 elektrony walencyjne z 3 równocennych orbitali
zhybrydyzowanych na wytworzenie wiązań z 3 sąsiednimi atomami – wiązania te tworzą
płaski szkielet cząsteczki. Spośród węglowodorów wymienionych w zdaniu 1. taką strukturę
mają jedynie cząsteczki etenu (cząsteczki metanu mają budowę tetraedryczną, a etynu –
liniową). W cząsteczkach etenu występuje wiązanie podwójne, związek ten jest więc
węglowodorem nienasyconym.
Rysunek II przedstawia taką strukturę, w której atom centralny tworzy 4 wiązania z innymi
atomami, jest ona tetraedryczna. Spośród węglowodorów wymienionych w zdaniu 1. taką
strukturę mają jedynie cząsteczki metanu, wszystkie występujące w nich wiązania są
pojedyncze – metan jest związkiem nasyconym.
W ten sposób możemy uzupełnić zdanie 1., wybierając w pierwszym nawiasie słowo etenu,
a w drugim słowo metanu.
Aby poprawnie uzupełnić zdanie 2., należy ponownie zwrócić uwagę na krotność wiązania
C–C w cząsteczkach etenu i metanu. W przypadku wiązań wielokrotnych jedno wiązanie jest
wiązaniem typu σ, a każde następne – wiązaniem typu π. W cząsteczce etenu między atomami
węgla występuje wiązanie podwójne – 1 wiązanie σ i 1 wiązanie π, a w cząsteczce metanu
występują tylko wiązania pojedyncze, a więc wiązania σ (w obu cząsteczkach wiązania C–H
są wiązaniami pojedynczymi). Z rodzajem wiązań występujących w cząsteczkach związku
wiążą się jego właściwości. Związki mające w cząsteczce wiązania π (związki nienasycone)
są bardziej reaktywne chemicznie niż związki, w których cząsteczkach występują tylko
wiązania σ (związki nasycone). Eten jest więc bardziej reaktywny niż metan. Należy
przypomnieć, że dla związku nienasyconego charakterystyczne są reakcje addycji – dzięki
wiązaniu π, którego obecność potwierdza się w reakcji z wodą bromową. Atomy bromu
zostają przyłączone do atomów węgla po rozerwaniu wiązania π. W czasie reakcji obserwujemy, że woda bromowa odbarwia się. Wiedząc to, możemy wybrać kolejno
następujące określenia:
występuje, addycji, powoduje odbarwienie.