Zadanie można rozwiązać różnymi metodami: wyprowadzając wyrażenie na objętość siarkowodoru za pomocą wielkości danych (I sposób) lub wykonując kolejne etapy rozwiązania z wykorzystaniem proporcji (II sposób). Niezależnie jednak od wybranej metody, każde rozwiązanie wykorzystuje założenie, że objętość molowa gazu jest wielkością stałą w danych warunkach temperatury oraz ciśnienia i nie zależy od rodzaju gazu. W warunkach normalnych wynosi ona 22,4 dm3 · mol–1. Jeżeli obliczymy, ile moli H2S powstało w reakcji, będziemy mogli obliczyć jego objętość. W każdym rozwiązaniu trzeba także uwzględnić to, że ilość wydzielonego siarkowodoru zależy od ilości użytego kwasu (przy nadmiarze FeS), a zależność tę określa równanie reakcji
FeS(s) + 2HCl(aq) → FeCl2(aq) + H2S(g)
podane w informacji do zadań. W równaniu wytłuszczono wzory tych substancji, o których ilości informacje zostały podane w treści zadania (HCl) lub stanowią wielkość szukaną (H2S). Z równania reakcji odczytujemy, że w wyniku reakcji 2 moli HCl powstaje 1 mol H2S, a więc liczba moli otrzymanego H2S jest 2 razy mniejsza od liczby moli HCl. Dzięki temu, mając liczbę moli HCl, możemy obliczyć liczbę moli i objętość H2S. Liczbę moli HCl obliczymy, wiedząc, jaka objętość kwasu solnego (czyli roztworu HCl) o danym stężeniu molowym została użyta w reakcji.