przykładowe zadania z historii - Średniowiecze

Po wygaśnięciu dynastii normańskiej, wywodzącej się od Wilhelma Zdobywcy, tron angielski objęli Plantagenetowie, ród francuskiego pochodzenia: Henryk II (1154–1189), potem jego synowie: Ryszard Lwie Serce (1189–1199) i Jan bez Ziemi (1199–1216). Ten ostatni, pozbawiony swych lenn we Francji przez króla Filipa II Augusta, obłożony klątwą przez papieża za konflikt z Kościołem, naciskany zarówno przez niechętny mu lud jak i przez wypowiadających mu posłuszeństwo baronów, znalazł się w bardzo trudnej sytuacji. Zmuszony został [...] do wydania przywileju [...]. Kiedy następca Jana bez Ziemi, Henryk III, usiłował zwiększyć ciężary swym poddanym, przeciw królewskim planom wystąpiła Wielka Rada z Szymonem de Montfort na czele, formułując postulaty naprawy ustroju, tak zwane prowizje oksfordzkie. W 1265 roku zwołane zostało posiedzenie Rady z udziałem przedstawicieli rycerstwa i miast, które stało się parlamentem, w pełnym tego słowa znaczeniu.

We Francji, punktem wyjścia dla rozwoju zgromadzeń stanowych była rada królewska. Nie miała ona stałego składu. Zasiadali w niej książęta z bocznych linii panujących dynastii, wielcy wasale koronni, wyżsi duchowni, ale także wykształceni prawnicy, często mieszczańskiego pochodzenia, zwani z czasem legistami. Znaczenie rady zależało od indywidualności monarchy. W dalszym rozwoju tej instytucji wielką rolę odegrał precedens z czasów Filipa IV Pięknego z 1302 roku – zwołanie rady poszerzonej o przedstawicieli miast, z powodu konfliktu korony francuskiej z papiestwem. Instytucja ta przez cały XIV i XV wiek występowała pod nazwą Zgromadzenia Trzech Stanów.