język polski - przykładowe zadania na poziomie rozszerzonym - interpretacja porównawcza

Juliusz Słowacki
Kordian

KORDIAN
zadumany

          Zabił się – młody... Zrazu jakaś trwoga
          Kładła mi w usta potępienie czynu,
          Była to dla mnie posępna przestroga,
          Abym wnet gasił myśli zapalone;
          Dziś gardzę głupią ostrożnością gminu,
          Gardzę przestrogą, zapalam się, płonę,
          Jak kwiat liściami w niebo otwartemi
          Chwytam powietrze, pożeram wrażenia.
          Myśl Boga z tworów wyczytuję ziemi
          I głazy pytam o iskrę płomienia.
          Ten staw odbite niebo w sobie czuje

                    I myśli nieba błękitem.

Ta cicha jesień, co drzew trzęsie szczytem,

                    Co na drzewach liście truje
                    I różom rozwiewa czoła,
          Podobna do śmierci anioła,
Ciche wyrzekła słowa do drzew: Gińcie drzewa!
                    Zwiędły – opadły.
Myśl śmierci z przyrodzenia w duszę się przelewa;
                    Posępny, tęskny, pobladły,
                    Patrzę na kwiatów skonanie
I zdaje mi się, że mię wiatr rozwiewa. [...]
Otom ja sam, jak drzewo zwarzone od kiści,
Sto we mnie żądz, sto uczuć, sto uwiędłych liści;
Ilekroć wiatr silniejszy wionie, zrywa tłumy.
Celem uczuć – zwiędnienie; głosem uczuć – szumy
Bez harmonii wyrazów...
Niech grom we mnie wali!
Niech w tłumie myśli jaką myśl wielką zapali...
Boże! zdejm z mego serca jaskółczy niepokój,
Daj życiu duszę i cel duszy wyprorokuj...
Jedną myśl wielką roznieć, niechaj pali żarem,
A stanę się tej myśli narzędziem, zegarem,
Na twarzy ją pokażę, popchnę serca biciem,
Rozdzwonię wyrazami i dokończę życiem.

Martin Crimp
W republice szczęścia

PODZIAŁ RÓL

W części pierwszej i trzeciej poszczególne kwestie przypisane są do postaci. W części drugiej postaci nie mają wyznaczonych kwestii i cały zespół powinien improwizować na różne sposoby. Myślnik przed pojedynczą kwestią oznacza zmianę postaci.

PRAWO DO TEGO, BY DOBRZE WYGLĄDAĆ + ŻYĆ WIECZNIE

– Żyję dalej. Wyglądam dobrze. Patrzę w lustro – podobam się sobie.
– Wyglądam dobrze. Jem. [...]
– Sprawdzam swoją wagę.
– Sprawdzam swój wygląd. [...]
– Jeżdżę rowerem.
– CZĘSTO jeżdżę rowerem!

– Lubię CZĘSTO korzystać z roweru! Sprawdzam przejechaną odległość. Sprawdzam zużyty czas. Robię się taki/a szybki/a i wysportowany/a! Każdego dnia ucinam po sekundzie i nagradzam siebie czekoladą. [...] Szkoda, że nie mogę siebie zobaczyć, jak pływam.

– Szkoda, że nie mogę siebie zobaczyć, jak żyję... tak, widzieć, jak żyję, wciąż żyję, wiecznie żyję i tak żyję i żyję bez przerwy... nie tak jak dawniej, kiedy... pamiętacie? Ludzie przestawali żyć i w d o d a t k u było tyle bzdur.

– Tak, dawniej było tyle różnych bzdur, prawda?

– Tyle bzdur na temat tego, jak wszystko źle idzie – ziewu, ziewu – o tym, jak ludzie przestają żyć i umierają. Po prostu miałem/am dosyć tego, jak mało było wtedy morsów... czy forsy... jak dzieci chorowały czy jak harowały i miały źle – ziewu, ziewu, ziewu – chciało mi się odchylić na krześle i krzyczeć. [...]

– Świat zawsze się kończył, właśnie, w nagłym rozbłysku ognia albo z powodu nieurodzaju. Czas mijał... tak... ale niczego nie polepszał... czas sprawiał, że człowiek czuł się wypluty.

– Czas sprawiał, że miało się poczucie straconego życia. [...] Tyle było bzdur, tyle potwornej pustki: nikt nie pływał, nie jeździł na rowerze, nikt nie jadł owoców. [...]

– Ale TERAZ... [...]
– Bo TERAZ...
– Tak, TERAZ... [...]
– Popatrzcie na mnie.
– Tak.
– Powiedziałem/łam, będę żyć wiecznie... POPATRZCIE NA MNIE.
Pauza.
– Patrzycie?
– Tak.

– Bo moje prywatne bogactwa i nabyte horyzonty rosną z dnia na dzień ... i z dnia na dzień jestem coraz bardziej racjonalny/a i bardziej... tak, dobrze słyszeliście... coraz bardziej świadomy /a moich niezwykłych możliwości, że czuję... tak czuję, że nadchodzi czas, kiedy to dzięki przedłużaniu mojego życia w nieskończoność, będę mógł/ mogła ocenić potencjał nie tylko mojej łódki, nie tylko roweru, [...] ale całej wirującej, rozszerzającej się konstelacji mojej inteligencji... nie widzicie? Powiedziałem do was: czy tego nie widzicie? [...]

Pauza.
– Sprawdzam warzywo. Sprawdzam, czy w mojej krwi nie ma guzków. Wyglądam dobrze.

Ciało mam mocne, widziałeś, jak drogą
Na mojej bieżni przebiegam obok,
Krew czysta, z umysłem inne równać się nie mogą.
Nie będę umierać,
Nie poddam się teraz,
Nie zaznam agonii,
Do życia przywieram,
Śmierć mnie nie dogoni.