Noszenie się po polsku było zawsze wyrazem przywiązania do tradycji rodzimych, identyfikowanych z tradycyjnymi cnotami rycerskimi [...]. Szerokie rzesze szlachty traktowały nieufnie modę zachodnią [...]. Począwszy od lat trzydziestych XVIII w. strój francuski stał się synonimem postępu cywilizacyjnego i reformatorskich poczynań Familii. Zwolennicy tradycyjnie nastawionego stronnictwa hetmańskiego trwali przy ubiorze polskim, traktowanym przez ich przeciwników jako znak „sarmackiego” zacofania. Fanatyczne przywiązanie do polskiego stroju było charakterystyczne dla sławnych postaci schyłkowego sarmatyzmu [...].
Źródło: Słownik sarmatyzmu. Idee, pojęcia, symbole, pod red. A. Borowskiego, Kraków 2001, s. 218.
Źródło 2. M. Bacciarelli, Portret Stanisława Poniatowskiego, kasztelana krakowskiego1
1 Stanisław Poniatowski, kasztelan krakowski (1676–1762) – ojciec ostatniego króla polskiego, Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Źródło: A. Sołtys, Opat z San Michele. Grand Tour prymasa Poniatowskiego i jego kolekcje, Warszawa 2008, s. 17.
Uzasadnij tezę, że portret kasztelana miał zademonstrować jego przywiązanie zarówno do tradycyjnych cnót, jak i do postępu cywilizacyjnego.