Łaciński napis na obrazie:
Aleksander Witold Wielki Książę Litwy, który ufundował ten kościół w Roku Pańskim 1409
Komentarz do obrazu umieszczony w artykule litewskiego historyka:
Portret sarmacki wielkiego księcia Witolda z kościoła w Trokach [...]. Przedstawienie Witolda jako Sarmaty odbiega od tradycyjnych wizerunków tego władcy.
1 Troki – miasto na Litwie niedaleko Wilna.
Źródło: A. Vasiliauskas, Antyk i sarmatyzm, [w:] Kultura Wielkiego Księstwa Litewskiego. Analizy i obrazy, Kraków 2006, s. 18.
Źródło 2. Dwa fragmenty opracowania historycznego
Tekst 1.
Sarmatyzacja szlacheckiego stroju i obyczaju przejawiała się w zamiłowaniu do futer [...] i [...] do jaskrawych zestawień kolorów. Stroje [...] szyto z kosztownych materiałów [...] oraz z futer. Właśnie w strojach, klejnotach [...], zapinkach, kitach z piór u czapek oraz w ozdobnej broni (szablach z rękojeściami wysadzanymi drogimi kamieniami) wyrażało się zamiłowanie szlachty polskiej, litewskiej i ruskiej do luksusu.
Tekst 2.
Dopiero po II wojnie światowej zwrócono uwagę, że sarmatyzm jako zjawisko kulturowe nie był czymś stałym i niezmiennym, a jako ideologia był niespójny [...]. [Wewnętrzne] Sprzeczności narastały w trakcie ewolucji sarmatyzmu, przy czym na trzech jego etapach rozwoju dominowały różne aspekty: w XVI w. sarmacki wywód genealogiczny, w XVII w. – ideologia polityczna integrująca tzw. naród szlachecki, w XVIII w. – sarmacka obyczajowość, mentalność i gusty artystyczne [...].
Źródło: U. Augustyniak, Historia Polski 1572–1795, Warszawa 2008, s. 352–353, 359, 360.
poleca:
Studentnews.pl