Ma ponadto Królestwo Polskie kilka miast znacznych [...]. Z nich zaś przede wszystkim miasto Gdańsk znane nie tylko wśród Polaków, lecz także wśród innych państw i sąsiednich narodów. Nie jest to wprawdzie wielkie miasto, lecz słynie z rozwiniętego handlu [...].
1 J. Długosz (1415–1480) – kronikarz, autor dzieła Roczniki czyli Kroniki sławnego Królestwa Polskiego; powstawało od ok. 1455 roku do końca życia.
Źródło: J. Długosz, Roczniki czyli Kroniki sławnego Królestwa Polskiego, księga I, przekł. J. Mrukówna, Warszawa 1981, s. 64.
Źródło 2. Marcin Kromer1 o miastach polskich [fragment]
W Prusach natomiast [...] leży Gdańsk. Tworzy całość złożoną z trzech miast i znany jest ze swego portu, stoczni oraz spichlerzy. [...]. Zabezpieczony potężnymi murami, osiąga wspaniały rozwój dzięki pracowitości swych obywateli i przybyszów z obcych stron.
1 M. Kromer (1512–1589) – jego dzieło, z którego pochodzi cytowany fragment, to Polska, czyli o położeniu, ludności, obyczajach, urzędach i sprawach publicznych Królestwa Polskiego; ukazało się drukiem w 1575 r.
Źródło: M. Kromer, Polska, czyli o położeniu, ludności, obyczajach, urzędach i sprawach publicznych Królestwa Polskiego, przekł. S. Kazikowski, oprac. R. Marchwiński, Olsztyn 1984, s. 60.
Źródło 3. Tabela. Ludność Gdańska od XIV do XVII w.
Źródło: Historia Gdańska, pod red. E. Cieślaka, t. 1, Gdańsk 1978, s. 383, 500; t. 2, Gdańsk 1982, s. 444.
poleca:
