Zgoła nie było urzędu, którego by sobie wedle zachcianki nie nadał czy komu nie przyznał. [...] Gdy [...] umarł nagle konsul i urząd został bez obsady przez kilka godzin, nadał go temu, który o to prosił. Równie samowolnie [...] przyjął w poczet senatorów ludzi zaledwie obywatelstwem obdarzonych oraz niektórych spośród na wpół dzikich Galów. Oprócz tego dozór nad mennicą i dochodami państwowymi powierzył swym własnym niewolnikom. Dowództwo i pieczę nad trzema legionami [...] oddał [...] synowi swego wyzwoleńca.
Źródło: Gajus Swetoniusz Trankwillus, Żywoty Cezarów, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź 1987, s. 64.
Źródło 2. Plutarch z Cheronei1, Żywoty sławnych mężów [fragment]
Gdy Cezar wracał [...] do Rzymu, ośmielili się [pewni] ludzie przywitać go wprost tytułem króla. Wtedy jednak Cezar widząc, że lud jest tym niemile zaskoczony, odparł z niezadowoleniem, że imię jego to nie król, lecz Cezar. Na to zapanowało wśród zebranych ogólne milczenie, a on przeszedł między tłumami z wyraźnie gniewną i niełaskawą miną.
1 Plutarch z Cheronei (ok. 50–ok. 125) – grecki historyk, filozof, orator.
Źródło: Plutarch z Cheronei, Żywoty sławnych mężów, Wrocław 1955,s. 753–754.
Rozstrzygnij, czy postępowanie Juliusza Cezara świadczyło o tym, że dążył on do zachowania ustroju republikańskiego. Odpowiedź uzasadnij.
poleca:
