Posiew totalnego zniszczenia i początek najrozmaitszych nieszczęść [...] miały [...] następującą przyczynę. Oto plemię Hunów. [...] Są niesamowicie szpetni i tak pochyleni, iż można ich uważać za dwunożne zwierzęta lub jakieś kloce [...]. Mając jednak ludzką, chociaż brzydką postać, w kwestii jedzenia są do tego stopnia prymitywni, że gdy przygotowują pokarm, nie korzystają ani z ognia, ani z przypraw. Żywią się korzonkami dziko rosnących roślin i na wpółsurowym mięsem wszelkiego rodzaju zwierząt; jego kawałki umieszczają pomiędzy udami a grzbietem końskim i w takim cieple ogrzewają przez krótki czas. Nigdzie nie budują domów [...], zgoła im zresztą nieznanych z powszechnej praktyki. [...] Nie wkładają innego ubrania w domu, a innego poza domem, lecz raz założywszy na grzbiet tunikę ciemnego koloru, nie zdejmą jej ani nie zmienią wcześniej, dopóki nie porwie się na strzępy od długotrwałego brudu i gnicia.
1 Ammianus Marcellinus (ok. 330–po 391) – historyk rzymski.
Źródło: Ammianus Marcellinus, Dzieje rzymskie, t. 2, Warszawa 2002, s. 219–220.